ՀՀ գովազդային ոլորտ

 Հայաստանում ներկայումս գովազդային ոլորտը կաղում է: Հայաստանում չկա գովազդային գործակալությունների միջեւ մրցակցություն, ինչի արդյունքում էլ Հայաստանում գովազդը չի աշխատում այնպես` ինչպես կայացած գովազդային շուկաներ ունեցող երկրներում: Հայաստանում գովազդի գները շատ էժան են, դա հատկապես վերաբերում է հեռուսագովազդին: Համեմատության համար, նա նշեց, որ եթե հայաստանյան «Հ1ե հեռուստաընկերությունում գովազդի մեկ րոպեի արժեքը մոտ 200 դոլար է, ապա ռուաստանյան «ՕՌՏե-ում այդ գումարը կարող է տատանվել 20 հազարից մինչեւ 1 մլն դոլար: Հայաստանում չկան մեդիա պլանավորողներ, կան մարդիկ, ովքեր գիտեն թե դա ինչ է, սակայն չեն կիրառում: Միաժամանակ, ի տարբերություն Հայաստանի, այլ երկրներում վաճառվում է ոչ թե եթերաժամանակը` րոպեն, այլեւ վաճառվում է ռեյտինգը` գովազդվող ապրանքի պոտենցիալ գնորդի` թիրախի որոշակի քանակը: Չկա նաեւ պրոýեսիոնալ մոտեցում գովազդի բովանդակության, լեզվի եւ էթկայի վերաբերյալ: Եթե այս խնդիրները դժվար է կարգավորել օրենքով, ապա դա կարող է անել գովազդային հանրությունը` համապատասխան օրենսգիրք ընդունելով: Ա. Մարտիրոսյանի խոսքերով, խնդիրն այն է, որ Հայաստանում գովազդ արտադրողները երբեք չեն մրցակցել միմյանց հետ, եւ գովազդային ապրանքներին գնահատականներ չեն տրվել: Չկան չափանիշներ, որոնցով կարելի է դրանք գնահատել: Միաժամանակ, գովազդի պատրաստման համար պետք է համապատասխան կրթություն ունենալ, մինչդեռ միայն այս տարվանից եւ միայն մեկ բուհում է ներկայումս գործում գովազդի ýակուլտետ: Այսինքն, մինչ օրս այս ոլորտին մասնագիտական մոտեցում չի ցուցաբերվել: Առկա խնդիրների պատճառը հայաստայան շուկայի փոքր եւ աշխարհից կտրված լինելն է: Նրա խոսքերով, ներկայումս հայաստանյան գովազդային շուկայում դեռեւս ներկայացված չեն միջազգային հեղինակություն ունեցող գովազդային գործակալներ: Վերջիններիս հայաստանյան շուկան կարող է հետաքրքրել, եթե ոլորտի տարեկան շրջանառությունն անցնի 100 մլն դոլարից: Հայաստանի գովազդային շուկան, ինչպես եւ ողջ բիզնեսը 7 տարի հետ է մոսկովյան բիզնեսից եւ շուկայից: Եթե մսկովյան գովազդային շուկայի ընդհանուր տարեկան շրջանառությունը 8 մլրդ դոլար է, ապա Հայաստանում այդ շուկայի շրջանառությունը մոտ 30 մլն դոլար է, որից 12 մլն դոլարը բաժին է ընկնում արտաքին գովազդին: Հայաստանյան շուկայի շրջանառության այս ցուցանիշը սակայն խիստ մոտավոր է: Նրա դիտարկմամբ, իրականում գովազդային շուկայի մի մասը ստվերում է: Ճիշտ ծավալը հաշվարկելու համար կարելի է հաշվարկել գովազգային պաստառները, որտեղ գովազդ պատվիրելու միջին արժեքը 25 դոլար է, եւ հեռուստատեսային գովազդային եթերաժամանակը: Ճիշտ հաշվարկների դեպքում կարելի է ասել, որ գովազգային շուկայի շրջանառությունը գերազանցում է 100 մլն դոլարը: Նրա տեղեկացմամբ, որոշ միջազգային գովազդային գործակալություններ սկսել են ուսումասիրել հայաստանյան շուկան: