Անշունչ մարդուն օգնության մասին

Առաջին քայլը․ պտտում ենք նրան հետ՝ մեջքի վրա։ Քանի, որ նրա շնչառությունը կանգնած է, ուստի պիտի փորձենք մի կերպ վերականգնել։ Դրա համար, նրա գլուխը մի քիչ բարձրացնում ենք, որպեսզի շնչառական խողովակը ուղղվի։

Երկրորդ քայլը․ մենք պիտի փորձենք աշխատացնել ուղեղը, քանի որ «ղեկավար» օրգաններից մեկը ինքն է։ Այն, մեր բառերով ասած, սիրում է ղեկավարել, սակայն այն, մյուս բոլոր օրգանների համեմատ, չունի երկրորդական զանգված։ Այն թթվածնային քաղցից հետո նույնիսկ 10 րոպե չի դիմանա, առավելագույնը՝ 5-7: Այսպիսով՝ ուղեղը հանգած է, և այն վերականգնելու համար պետք է թթվածին։ Մենք պետք է երկու ձեռքի մատներով սեղմենք այտերի հետևում գտնվող ոսկորներին, որպեսզի վերջիններիս շնորհիվ բացվի բերանը։

Երրորդ քայլ․ պետք է դունչը՝ ծնոտը, իջեցնենք ներքև։ Այսպիսով՝ տուժածի բերանը բաց է, այլևս չի փակվելու, և մեզ ոչինչ չի խանգարելու։

Չորրորդ քայլի համաձայն՝ թվածին տալու համար, պետք է մենք արտաբերենք այն, ուստի մոտենում ենք տուժածին՝ արհեստական շնչառություն անելու նպատակով, և սկսում ենք փչել։ Սակայն փչելը նույնպես պետք է լինի նուրբ, բայց մեկ-տեղ սրընթաց ու հապճեպ։ Սովորողներից մեկը հետաքրքիր մի հարց տվեց, թե արդյոք թթվածին ենք «մատակարարում» տուժածին։ Այնուհետև մենք հասկացանք, որ 100%-անոց թթվածին մարդը երբեք չի կարող շնչել, քանի որ կմահանա, ուստի և տուժածին արհեստական շնչառություն տալու ժամանակ, մենք և՛ թթվածին ենք տալիս, և՛ ածխաթթու գազ, որն օգնում է ինչ-որ չափով վերականգնել ներքին օրգանների բնականոն գործունեությունը։ Ուստի, այդպես պետք է մի քանի անգամ անենք ու ժամանակի ընթացքում նայենք տուժածի կրծքավանդակին․ եթե այն բարձրանում-իջնում է, ապա մեզ հաջողվել է վերականգնել այն։

Մյուս մեր կանգառը սիրտն է։ Հինգերորդ քայլ․ մենք պետք է փորձենք վերականգնել սիրտը։ Պետք է շոշափենք տուժածի կրծոսկրը, որը գտնվում է մարմնի ամենամեջտեղում ու նրան ուղղահայաց շարժվենք դեպի՝ աջ, քանի որ սիրտը գտնվում է աջ կողմում։ Այստեղ պետք է լինենք ծայրահեղ զգույշ, որպեսզի ճիշտ տեղ ընկնենք, քանի որ եթե սխալ «նշան» բռնենք, ապա չենք կարողանա «վերամիացնել» սիրտը։ Այդպիսի սխալ կարող ենք բաց թողել 9 անգամ, հետևաբար շանսերն ու հավանականությունը քիչ են։

Մնաց ամենակարևոր քայլը՝ վեցերորդ քայլը։ Մենք խաչաձև կերպով դասավորում ենք մեր մատները, կոպիտ ասած՝ հավաքում, դնում ենք սրտի համեմատաբար ճիշտ տեղի վրա և սկսում ենք հրել՝ սեղմել։ Այդպես ռիթմիկ 30 անգամ կրկնում ենք, որպեսզի մեծացնենք մարդուն՝ կյանքին վերադարձնելու հնարավորության տոկոսները։ Անպայման է ռիթմիկ կերպով սեղմել, քանզի սիրտը նույնպես ռիթմիկ է աշխատում։ Շնորհակալություն ուշադրության համար։

https://youtube.com/watch?v=-BdVvLJTY9g%3Fversion%3D3%26rel%3D1%26showsearch%3D0%26showinfo%3D1%26iv_load_policy%3D1%26fs%3D1%26hl%3Dhy%26autohide%3D2%26wmode%3Dtransparent